Twee dagen geleden was het de geboortedag van Roy Orbison.  Larry Geller, sinds de mid-sixties de kapper en vertrouwensman van Elvis had hier een opmerkelijk verhaal over:
  
Van Roy Orbison tot How great thow Art, een kleine stap! 
De stem van Roy Orbison is te beste van iedereen” zei Elvis vaak. Beiden toonden een warm een diepgaand respect voor elkaar, een uitzonderlijke band waarvan de meeste mensen het bestaan niet wisten. Ik ontmoette Roy Orbison voor het eerst in 1963 in onze kapperzaak. Ons clienteel bestond uit alle rangen van de toenmalige showbusiness. Zo bezochten Frank Sinatra, Marlon Brando, Paul Newman, Steve McQueen Glen Campbell, The Everly Brothers, Sam Cooke en vele anderen vaak onze zaak. 
Ik werd als Roy’s kapper voorgesteld. Hem ontmoeten en zijn haar in de juiste plooit leggen was één van de memorabele gebeurtenissen van mijn loopbaan in het West Hollywood hairstyling salon. Roy was stil, gereserveerd en aangenaam in de omgang. Bij mijn eerste ontmoeting zat hij in de kapperstoel met zijn zwarte zonnebril nog op. Wanneer ik hem vriendelijk verzocht om zijn bril af te zetten, glimlachte hij en nam voorzichtig zijn bril af. 
Tijdens april 1964 nam mijn leven een drastische wending, ik verliet het salon onmiddellijk wanneer Elvis me verzocht om zijn persoonlijke kapper te worden. 
Een jaar later; augustus 1965, waren de Beatles te gast in Los Angeles om daar hun historische optredens te geven in de Hollywood Bowl. Iedereen wilde hen ontmoeten maar het was enkel Elvis die zij wensten te zien en kennis mee te maken.
Alvorens de Beatles die vrijdagavond arriveerden, was ik bezig Elvis’ haar te knippen. De zoals gebruikelijk erg spraakzame Elvis was deze avond erg stil en zijn gemoedstoestand kon je sterk aanvoelen wanneer hij in de ruimte staarte. Plots veranderde zijn humeur, wees en keek me recht in de ogen. “Larry, ik weet precies waar deze gasten vandaan komen. Hetzelfde maakte ik mee ! ““Ik hou van hun muziek en hun uitstraling. Zij staan op een podium en zingen daar de liedjes, nummers die zijzelf wensen te zingen voor een publiek. Dit is waar het omgaat; waar de spontaniëteit is, de energie vanuit gaat ! ”Elvis keek me strak aan… “Larry, eerlijk, waar ben ik eigenlijk mee bezig, verpruts ik mijn leven met al deze ‘teenybopper’ films die ik momenteel maak ? Ze zijn allemaal hetzelfde. Het enige dat verandert is de naam van mijn personage en de achtergrond!Elvis werd voor een ogenblik opnieuw stil tot hij plots zei : “Hey, deze gasten komen deze avond naar hier om Elvis Presley te ontmoeten. Om heel eerlijk te zijn, ik schaam me”.“Men laat me enkel wat liedjes zingen in deze films om hun platen te laten verkopen. Ofwel begin ik met het maken van echte, dramatische films of ik doe net zoals de Beatles doen en begin opnieuw die nummers te zingen waarvan ik echt hou !”“De Colonel blijft me beloven dat hij een goeie, echte dramatische film voor me zal vinden maar het enige wat hij doet is ijle beloftes maken. Je weet het maar al te goed Larry; ik doe dit niet enkel voor het geld, ik ben een artiest, zanger. Ik heb zoveel meer in me dan wat ik op dit ogenblik geef. Ik moet iets doen…..en wel onmiddellijk !!!Nadat we klaar waren met de opnames van ‘Paradise, Hawaiian Style’ vertrokken we vanuit LA. terug naar Memphis. Zoals gebruikelijk reden we ’s nachts, Elvis achter het stuur van zijn Dodge mobilehome terwijl onze caravaan van wagens volgde. Omstreeks middernacht, ergens diep in de donkere woestijn van Arizona, de Route 66 volgend, wenste Elvis dat ik een 8-track van Roy Orbison opzette. Roy’s melodieuze en resonante stem vulde de kabine. Wanneer zijn iconische ‘Only The Lonely’ startte, begon Elvis mee te zingen met Roy.  Stel je voor, ‘in the middle of nowhere’, in het midden van de nacht Elvis in duet met Roy Orbison, het was verbluffend, een magisch moment. Ik zal het nooit vergeten. 
Wanneer het liedje teneinde was, zette Elvis het volume lager, leunde achteruit, keek me aan met verbazing en tegelijk opwinding in zijn ogen : “Larry Ik weet precies wat ik ga doen, ik neem een gospel album op, maar deze keer is het MIJN album… niet dat van de studio en de Colonel blijft hier volledig buiten. Ik laat noch RCA noch iemand anders mijn muziek verknoeien – niet deze keer !”Vertekkend van Elvis’ diepste wensen en streefdoelen – zich het contrast realiserend tussen zijn huidige carrière en dat van The Beatles – tot de schoonheid en de inspiratie van Roy Orbison’s muziek - werd het fantashtische album “How great thou Art” opgenomen en uitgebracht.
Nog een hele gelukkige verjaardag Roy ! 
                                        
Bron: Larry Geller - Vertaling Lorenzo Vindevogel-