Kort genoteerd:
In haar memoires hangt Lisa Marie van zichzelf geen al te mooie levensstijl op. Ze verwoordt open en eerlijk de excessen van haar leven, voornamelijk ook na de zelfdoding van haar zoon Ben. Zo zou ze geen afscheid hebben kunnen nemen en werd zijn lichaam in het huis op droog ijs bewaard, tot ze besloot te gaan verhuizen uit die vreselijke woning. Dat blijkt in Los Angeles allemaal legaal. Ze gaat ook terug naar haar ouders en voorouders, waar Gladys Smith de rijkdom en de afwezigheid van Elvis niet kon dragen en ze zich verschuilde achter een drankprobleem. Ook Elvis vond de weg naar middelen om zich (zoals vele zangers/acteurs) te verdiepen in allerlei middelen om aan de echte wereld te ontsnappen. Lisa Marie vond tijdens haar korte leven elke drug prettig om uit te proberen, van wiet tot coke. Was haar verhaal naar de buitenwereld moedig om te vertellen of wilde ze af van alle paparazzi die haar minuut na minuut volgden waar ze ook een stap zette? Het leven van een bekend persoon is hard en onmeedogenloos. Deze bekentenis van haar beaamt dat meer dan ooit.
Lisa Marie geeft ook toe dat de jonge Benjamin door drank en drugs zijn verbeelding heeft afgestompt, de toegang tot zijn ziel heeft geblokkeerd, zijn levenskracht afgeknot. Hetzelfde lot onderging ook Lisa, zo geeft ze onomwonden toe. Ook de slechte verhouding met haar moeder (Priscilla) komt aan bod. 
Slotsom: je wordt er niet echt vrolijk van.  
Bron: From Here To The Great Unknown
Foto: een nog gelukkige Lisa Marie