Vandaag viert men in Amerika onafhankelijkheidsdag, maar wegens de rassenrellen, betogingen en de steeds erer wordende Corona-crisis wordt het wellicht een dag in mineur. Naar aanleiding van deze turbulente tijden in de U.S.A wijdde de internetsite apost.com een mooi artikel uit dezelfde moeilijke periode in 1968, toen Amerika ook letterlijk in "brand" stond.
Elvis Presley was een performer die hielp om een tijdperk vorm te geven. Hij is het soort talent dat eens per generatie voorbij komt. Elvis hielp om rock-'n-roll mainstream te maken. Hij introduceerde soul en rhythm and blues bij het blanke publiek, in een tijd waarin deze werden beschouwd als genres in de marge.
Nadat hij in de jaren '50 voor het eerst bekend werd, leek het alsof zijn carričre in de jaren '60 als een nachtkaars zou uitgaan. Dat was immers de tijd dat The Beatles en The Rolling Stoness hip werden. Maar Elvis lanceerde een spectaculaire comeback in 1968 en verraste de wereld met een optreden dat intenser was dan alles wat er daarvoor bestond.  De muziekindustrie kan echt worden onderverdeeld in een tijd voor Elvis en na Elvis. Zo groot en beroemd was hij. Maar zelfs hij maakte ups en downs mee in zijn carričre. Op een gegeven moment, in 1968, had hij het gevoel dat hij zijn carričre nieuw leven moest inblazen. En wel met een televisie comeback special. Elvis was in die tijd al een doorgewinterde artiest. Maar hij wist ook dat veel van deze special af zou hangen. Voor een grote ster die zelden plankenkoorts had, was hij erg nerveus. Zelfs zijn drummer, D.J. Fontana, merkte dat, zoals Rolling Stone citeerde: "Elvis was bijna nooit nerveus - maar toen wel ... We speelden een paar nummers, en na een tijdje kwam het los, en het bleek goed te gaan. Hij was gewoon al een hele tijd uit de schijnwerpers."
 Een andere kwestie was dat het roerige jaren waren. 1967 en 1968 waren moeilijke jaren voor de Amerikaanse cultuur. De natie was geschokt door rellen over geďnstitutionaliseerd racisme. Martin Luther King was in april van dat jaar vermoord, en Bobby Kennedy in juni. De special van Elvis werd slechts enkele maanden na de dood van Kennedy uitgezonden.
Eén ding was duidelijk: Elvis wilde een verklaring afleggen om de natie samen te laten komen, en met zijn emotionele uitvoering van "If I Can Dream," deed hij dat ook.  In het nummer zingt Elvis over broederschap, samen lopen, samenkomen. Zijn optreden is zo intens en oprecht, dat zelfs zijn band het voelde. De schrijver van het nummer, Walter Earl Brown, heeft gezegd dat toen Elvis het nummer opnam, hij tranen zag biggelen over de wangen van de achtergrondzangeressen. Een van hen zei tegen hem: "Elvis heeft nog nooit met zoveel emotie gezongen. Het voelt alsof hij elk woord meent."
Elvis had een geweldig talent, en hij wilde dat ten goede inzetten. Dit nummer uit de special is een bewijs van zijn zangkunsten en zijn grote hart. Wat zijn de favoriete inspirerende momenten in de muziek voor jou? Hoe hebben ze de cultuur of je eigen leven beďnvloed? Laat het ons weten in de reacties en deel dit artikel zeker ook met anderen!
Bekijk nog eens deze prachtige versie van If I Can Dream via deze link:
www.youtube.com/watch
Bron: apost.com
|