Begin oktober 1995 waren we aanwezig tijdens een veiling van de firma Butterfield & Butterfield in het Hardrock Hotel te Las Vegas.  Daar onmoetten we Joe Esposito en Dick Grob, beiden onafscheidelijk verbonden aan de naam Elvis Presley.
Dick Grob verkocht er ondermeer een ondertekende acetate met de song "Let Me Make Believe Awhile", in een mooie houten kader. 
Wij hadden zo onze twijfels over de echtheid van het liedje en gingen wat verder op zoektocht.  Het bleek dat Elvis dit nummer wel ooit had gezongen tijdens een party onder vrienden. Maar waarom werd hier een acetate gemaakt en zou Elvis die dan ook nog hebben ondertekend in de seventies?  Het was allemaal een beetje vreemd, en daarom gingen we ook te rade bij Dick Grob zelf, die ons een krenterige brief terugscheef als was hij plots verdacht van enige vorm van fraude. 
Wat was de vermoedelijke moraal achter het verhaal? Dick Grob, een politie-agent uit Palm Springs, wijdde een deel van zijn leven aan de bescherming van Elvis en liet z'n job voor wat ze was.  Na de dood van Elvis bleven een aantal mensen achter zonder enige vergoeding, waaronder ook Dick. Kan het zijn dat hij geld zocht in een verzonnen verhaal? ook Joe Esposdito kwam in Las Vegas toe met een merkwaardig stukje geschiedenis.... maar dat is voer voor een volgende keer.
Bijlage: de brief van Dick Grob van 8 april 1996, die ons pas een maand later bereikte. Airmail postzegel vergeten?  Voor alle duidelijkheid: na het lezen ervan hebben we niet meer geantwoord...
Bron: Archief Hubert
Je kan de song beluisteren via volgende link: https://www.youtube.com/watch?v=LJs2Rl0Uw8s
Het nummer is ook te vinden op de CD Home Recordings (RCA), alhoewel velen nog twijfelen of het echt wel Elvis is.  Ook Dick Grob moet getwijfeld hebben omdat hij schreef: "Believed to Be Elvis".
De kader werd geschat op 40.000 tot 60.000 dollar, maar werd ingehouden voorafgaand de verkoop.