Larry Geller, Elvis' persoonlijke vriend en haarkapper vertelt:

Baz Luhrmann geeft ons een spannende nieuwe kijk op het iconische verhaal van Elvis Presley. Hij brengt zijn miljoenen fans in vervoering en weet de interesse en verbeelding van een nieuwe wereldwijde generatie te wekken. Ik heb Luhrmann's films al eerder gezien en ervan genoten, snel en filmisch spannend, en deze stelde niet teleur. Deze film laat Elvis' explosie op de scène zien en zijn bijna onmiddellijke mega-stardom. Het zal ongetwijfeld de honger aanwakkeren van Elvis fans over de hele wereld naar meer - vooral, over de man achter het beeld (iets waar Elvis en ik ontelbare keren over spraken in de privacy van zijn kamer op Graceland, in zijn jet de Lisa Marie, en in zijn hotelkamers toen we op tournee waren).
Ik was vooral blij om te zien hoe zijn relatie met zwarte muziek en muzikanten werd geportretteerd. Elvis vertrouwde me vaak toe over zijn diepe en oprechte liefde voor hun muziek en het wederzijds respect dat groeide tussen hem en zwarte muzikanten.
De film was een interessante ervaring voor mij, omdat ik het gevoel had dat ik twee films tegelijk zag: de Baz Luhrmann biopic en een andere film gezien door het prisma van mijn eigen geschiedenis met Elvis. Ik was vooral ontroerd door de spookachtige vertolking van Unchained Melody tijdens Elvis' laatste concert. Toen de Lisa Marie die avond over het asfalt taxiede, stond ik over Elvis heen en staarde naar hem in de spiegel terwijl ik de laatste hand legde aan 's werelds beroemdste haardos. Elvis zei me dat hij alles zou geven voor die show. En dat deed hij ook. En zijn prachtige stem heeft hem nooit in de steek gelaten. We zijn Luhrmann dankbaar dat hij de wereld hieraan heeft herinnerd.
Bron: Larry Geller / Dank aan Lorenzo
Foto: Larry Geller en Hubert te Antwerpen in 2000